رنگ زندگی...
بسم رب المجیب الفرج المهدی صاحب الامر والزمان(عج)
کوه پرسید ز رود،
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟ گفت : در رفتن من
کوه پرسید: و من؟ گفت : در ماندن تو
بلبلی گفت : و من؟
خنده ای کرد و گفت: در غزلخوانی تو
آه از آن آبادی
که در آن کوه رَوَد،
رود،مرداب شود،
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد،
و نخواند دیگر،
من و تو ، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز،
در خواندنِ من،ماندنِ تو ،رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست
بدان!
(ابوالفضل سپهر)
سلام....
صدای چی میاد؟؟
باغبونیه...بیل زنیه..چمن کاریه...باغچه درست
میکنیم.........
چقدر امروز این صدارو شنیدم...
یادم میاد آخرین باری که این صدارو شندیم سالهای 70 اینا بود...
اون موقعی که زندگی هامون هنوز رنگ دنیایی نداشت...
یه خونه ی ساده تو خیابون انقلاب...
یادمه یه درخت انگور تو حیاطش بود و یه درخت سیب بلند که وقتی سیباش در میومد از تو بالکن میچیدیم...
اونجاها صدای لحاف دوزیه... خیلی میومد....
صبح که این صدارو شنیدم بی اختیار یاد اون موقع افتادم....
به پیر مرد سوار بر دوچرخه ای نسبتا اوراقی(!) نگاه کردم و به سادگیش...
تو دلم میگفتم چقد زندگی ما رنگ دنیا گرفته...
خونه خانم موسوی که بودم اون سادگیی که یه مدت زیادی بود دنبالش بودم دیدم...
وقتی خونه ایشونو دیدم دوست نداشتم بگم بیان خونمون...
دوست نداشتم فکر کنن منم مثل مردم این دورو زمونه از تجمل و غیره خوشم میاد...
هنوز از شنبه که برگشتم تهران شهرو ندیدم....
سعی کردم بیشتر زمینو ببینم تا مردمو...
خودمم باورم نمیشه اما شد...
امیدوارم تا کربلای جنوب سال دیگه هم همینطور بمونم...
دیشب با داداشم دعوا کردم...و امروز صبح هم...
ولی این دعواهارو دوست دارم....
یه دعوای خواهر برادریه اما نه از نوع دنیاییش......
دقت کردید؟؟
دیگه قرآنو ائمه و شهدا و غیره رنگ خاصی تو زندگی مردم ندارن؟؟ -اغلب مردم-
فردای جنوب که رفتم بهشت زهرا بهم گفتن:
چرا ماهی یه بار میری بهشت زهرا وسط مرده ها؟
یاد سه تا چیز افتادم:
ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل هم احیاء عند ربهم یرزقون
عجب از عالم ظاهر که ما را در جستجوی شهدا به قبرستانها میکشاند...اگر قبرستان جایی است که مردگان را در آن به خاک سپرده اند ما قبرستان نشینان عالم عادات به غلط مزار شهدا را قبرستان میخوانیم چرا که گوشهایمان نجوای ارواح جاودان را نمیشنود...(سید شهیدان اهل قلم...شهید مرتضی آوینی...)
پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند اما حقیقت این است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند...(سید شهیدان اهل قلم...شهید مرتضی آوینی...)
میاید تمرین کنیم همه جا و همه حال خودمونو در پیشگاه آقا ببینیم..تا شاید یکم زندگیمون کمتر رنگ دنیا بگیره؟؟
پیشاپیش میلاد پیامبر عزیزم و امام صادق رو به محضر مولامون حضرت صاحب الامر و الزمان و همه ی شیعیان تبریک عرض میکنیم...
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا...
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و مد فی عمره الشریف و زین الارض بطول بقائه و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره
کوه پرسید ز رود،
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟ گفت : در رفتن من
کوه پرسید: و من؟ گفت : در ماندن تو
بلبلی گفت : و من؟
خنده ای کرد و گفت: در غزلخوانی تو
آه از آن آبادی
که در آن کوه رَوَد،
رود،مرداب شود،
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد،
و نخواند دیگر،
من و تو ، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز،
در خواندنِ من،ماندنِ تو ،رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست
بدان!
(ابوالفضل سپهر)
سلام....
صدای چی میاد؟؟
باغبونیه...بیل زنیه..چمن کاریه...باغچه درست
میکنیم.........
چقدر امروز این صدارو شنیدم...
یادم میاد آخرین باری که این صدارو شندیم سالهای 70 اینا بود...
اون موقعی که زندگی هامون هنوز رنگ دنیایی نداشت...
یه خونه ی ساده تو خیابون انقلاب...
یادمه یه درخت انگور تو حیاطش بود و یه درخت سیب بلند که وقتی سیباش در میومد از تو بالکن میچیدیم...
اونجاها صدای لحاف دوزیه... خیلی میومد....
صبح که این صدارو شنیدم بی اختیار یاد اون موقع افتادم....
به پیر مرد سوار بر دوچرخه ای نسبتا اوراقی(!) نگاه کردم و به سادگیش...
تو دلم میگفتم چقد زندگی ما رنگ دنیا گرفته...
خونه خانم موسوی که بودم اون سادگیی که یه مدت زیادی بود دنبالش بودم دیدم...
وقتی خونه ایشونو دیدم دوست نداشتم بگم بیان خونمون...
دوست نداشتم فکر کنن منم مثل مردم این دورو زمونه از تجمل و غیره خوشم میاد...
هنوز از شنبه که برگشتم تهران شهرو ندیدم....
سعی کردم بیشتر زمینو ببینم تا مردمو...
خودمم باورم نمیشه اما شد...
امیدوارم تا کربلای جنوب سال دیگه هم همینطور بمونم...
دیشب با داداشم دعوا کردم...و امروز صبح هم...
ولی این دعواهارو دوست دارم....
یه دعوای خواهر برادریه اما نه از نوع دنیاییش......
دقت کردید؟؟
دیگه قرآنو ائمه و شهدا و غیره رنگ خاصی تو زندگی مردم ندارن؟؟ -اغلب مردم-
فردای جنوب که رفتم بهشت زهرا بهم گفتن:
چرا ماهی یه بار میری بهشت زهرا وسط مرده ها؟
یاد سه تا چیز افتادم:
ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل هم احیاء عند ربهم یرزقون
عجب از عالم ظاهر که ما را در جستجوی شهدا به قبرستانها میکشاند...اگر قبرستان جایی است که مردگان را در آن به خاک سپرده اند ما قبرستان نشینان عالم عادات به غلط مزار شهدا را قبرستان میخوانیم چرا که گوشهایمان نجوای ارواح جاودان را نمیشنود...(سید شهیدان اهل قلم...شهید مرتضی آوینی...)
پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند اما حقیقت این است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند...(سید شهیدان اهل قلم...شهید مرتضی آوینی...)
میاید تمرین کنیم همه جا و همه حال خودمونو در پیشگاه آقا ببینیم..تا شاید یکم زندگیمون کمتر رنگ دنیا بگیره؟؟
پیشاپیش میلاد پیامبر عزیزم و امام صادق رو به محضر مولامون حضرت صاحب الامر و الزمان و همه ی شیعیان تبریک عرض میکنیم...
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا...
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و مد فی عمره الشریف و زین الارض بطول بقائه و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره